Θέλω να επικαλεστώ εδώ τα λόγια ενός από τους μεγάλους Έλληνες. Όπως εγώ ο ίδιος φτωχά τα συνδύασα. Θυμηθείτε αυτά τα λόγια κάθε μέρα από εδώ και στο εξής. «Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος» και «Πρέπει η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας». Ας γίνει αυτός ο αγώνας όλων μας».
Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε το Σάββατο 21 Μαρτίου την ενημέρωση των διαπιστευμένων συντακτών υγείας ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας για το νέο κορονοϊό, Καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, λίγο πριν ξεκινήσει να δέχεται ερωτήσεις.
Ποιος ήταν ο μεγάλος Έλληνας που επικαλέστηκε; Ο βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Οδυσσέας Ελύτης, ο «ποιητής του Φωτός και του Αιγαίου» που έφυγε από την ζωή πριν από 24 χρόνια (18 Μαρτίου 1996)
«Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο Θάνατος» γράφει ο Ελύτης στο δοκίμιο «Ανοιχτά Χαρτιά»
(Πρώτα- Πρώτα, Ζ) ενώ στην δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Ήλιος ο Πρώτος» (1943) υπάρχει το παρακάτω απόσπασμα:
V
Ποιο μπουμπούκι ακόμη ανέραστο απειλεί τη μέλισσα
Ο άνεμος βρίσκει μια παρέα φυλλώματα κυματιστά
Η στεριά σκαμπανεβάζει
Στον αφρό των χόρτων οι μουριές ανοίγουν τα πανιά
Το τελευταίο ταξίδι μοιάζει με το πρώτο πρώτο.
Ω να σπάσουν οι πέτρες να λυγίσουνε τα θυμωμένα σίδερα
Ο αφρός να φτάσει ως την καρδιά ζαλίζοντας τα θεριεμένα μάτια
Η θύμηση να γίνει ένα κλαδάκι δυόσμου αμάραντο
Κι από τη ρίζα του να ορμήσουν άνεμοι γιορτής
Εκεί να γείρουμε το μέτωπο
Τ' αστραφτερά μας πράγματα να 'ναι κοντά
Στην πρώτη απλοχεριά του πόθου
Η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας
Ήμερα να χτυπάει στις φλέβες ο παλμός της γης.
